In Indonesië is het gebruikelijk dat de familie hun geliefde in het ziekenhuis verzorgt. Als je moeder is opgenomen, is het de bedoeling dat jij eten brengt, haar wast en de kleding verschoont. Voor veel arme Indonesiërs is dat bijna niet op te brengen. Een opvanghuis brengt uitkomst.
Java is het kloppende hart van Indonesië. De hoofdstad Jakarta is druk, de Borobudur is een magische plek en de natuur is overal schitterend. Toch is er een ook schaduwzijde. Veel mensen leven er in armoede, zeker op de plekken waar nauwelijks toeristen komen. Mary van der Zijden uit Tilburg kwam op zo’n plek terecht. In Kroya om precies te zijn. Hier werken mensen op de rijstvelden. Hard werk, waar weinig mee wordt verdiend. Daarom trekken veel mannen naar Jakarta om beter werk te vinden en vrouwen naar het buitenland om te werken als schoonmaakster in Qatar of een ander rijk land.
Zwaargewond op een scooter
“Als juf wilde ik graag tijdens mijn vakantie een school bezoeken”, vertelt Mary. “Zo kwam ik dankzij een gids op de kleine basisschool van Kroya terecht. Wat er daar met mij gebeurde kan ik niet beschrijven. Ik word er nog emotioneel van als ik eraan denk.” Geraakt door de armoede, maar ook door de gastvrijheid, besloot Mary zich voor de bevolking in te zetten. En alsof het zo had moeten zijn, bleek haar gids, Gunawan Gondrong, vol idealen te zitten. “Dat is waarom wij stichting Yayasan Setetes Embun heb opgezet”, legt ze uit.
Met steun van Wilde Ganzen hebben wij samen een kleuterschool gebouwd en worden er microkredieten gegeven. “De broer van Gunawan kreeg tijdens de bouw van de school een cirkelzaag in zijn gezicht”, vertelt Mary. “Zwaargewond werd hij vastgebonden op een scooter, urenlang onderweg naar een ziekenhuis… Om dat in de toekomst te voorkomen, hebben we een kliniek met een ambulance in het dorp gebouwd. Hier wordt eerste hulp geboden en mensen kunnen er terecht voor onderzoek en bijvoorbeeld bevallingen. Maar we willen graag meer doen dan dat.”
Een plek voor rust en zorg
De arme bevolking denkt drie keer na voordat ze medische hulp zoeken. “Als er iets met de kinderen is, blijven ze liever thuis. Specialistische hulp in een ziekenhuis kunnen ze zich niet veroorloven, zorgverlof bestaat niet en geld om heen en weer te reizen hebben ze niet. Daarom willen we graag een opvanghuis bouwen bij de kliniek in het dorp.” De bedoeling is dat ouders dicht bij hun kinderen kunnen zijn, als die ziek zijn. “Nu slapen moeders in de kliniek soms op de grond naast het bed. Een echte keuken is er niet.”
In het huis gaan straks vrijwilligers de zorgtaken op zich nemen. Moeders kunnen daardoor overdag voor hun gezin zorgen, wetende dat hun zieke kind in goede handen is. “Laatst had een oudere vrouw haar heup gebroken”, vertelt Mary. “Ze kon niet geopereerd worden, waarna de zorg op de schouders van de dochter terecht kwam. Hoe fijn is het dan als er een opvanghuis is, waar wordt gekookt, waar de was wordt gedaan en waar familieleden kunnen overnachten!”
Help je mee?
Zieke kinderen hebben dagelijks de liefde van hun ouders nodig. En ouders willen niets liever dan dicht bij hun kind zijn. Met de bouw van een opvanghuis wordt dit mogelijk. Help je mee?
Project in het kort
- Hiermee help je 60097 mensen
- € 53.010
- Indonesië
- Goede gezondheid en welzijn
- 2022.0301