Mongolië is een groot land tussen China en Rusland. Tyleck woont er op de steppe, dat zijn enorme stukken land zonder bomen. Er groeit alleen maar gras. Ze woont samen met haar ouders, zes zussen en een broertje in een joert, een grote ronde tent en meerdere keren per jaar verhuist ze met haar familie naar een andere plek.
Haar vader is boer. Hij heeft een soort koeien: yaks. Die laat hij grazen op de steppen. En hij heeft paarden. Op haar derde leerde Tyleck al paardrijden, net als iedereen in de familie. Op haar vijfde deed ze mee aan haar eerste wedstrijd. Zo gaat dat in Mongolië.
Wonen in een tent is vaak fijn, maar soms niet
De 9-jarige Salauat is net als Tyleck dol op paarden. Toen hij vijf jaar was leerde zijn oom hem paardrijden, nu heeft hij een eigen paard. “Ik voel me sterker en groter als ik paardrijd”, vertelt hij. “Wij wonen buiten het dorp. Wie in het dorp woont heeft geen ruimte voor een paard. Het heeft ook nadelen, want na schooltijd moet ik samen met mijn broer de mest van de dieren opruimen. Die mest drogen we en gebruiken we later om onze tent mee te verwarmen.”
Wonen in een tent is niet altijd fijn vertelt Salauat: “In de zomer is het leuk, maar als het regent of hard waait is het minder fijn. Gelukkig hebben we wel internet. Als ik mijn huiswerk af heb, mag ik van mijn ouders af en toe met hun mobiel spelletjes spelen.”
“Veel mensen zijn ziek doordat ze alleen maar rijst, tarwe en melkproducten eten. Met hulp van mensen uit Nederland hebben we groentekassen gebouwd.”
Kinderen die op de steppe wonen hebben geen school in de buurt. Daarom blijven ze vaak door de week op school slapen. Dat doet ook de 13-jarige Khuatbeck. “Hier slaap ik in een gebouw van steen waar het altijd lekker warm is en je nooit last hebt van de wind. Maar dan mis ik de tent wel. Vooral als mijn moeder ’s ochtends het dak openmaakt, dan word ik wakker met de zon in mijn gezicht en hoor ik de vogels fluiten.”
Veel melk, weinig groenten
Net als de school, is ook de supermarkt niet in de buurt. Gelukkig maken de mensen veel eten gewoon zelf. “Mijn moeder maakt zelf brood”, vertelt Khuatbeck. “Mijn zusjes helpen mijn moeder daarnaast bij het melken van de koeien. Van de melk maken ze boter en kaas.”
Doordat het in Mongolië vaak koud en droog is en families met hun tenten het hele jaar door aan het rondtrekken zijn, hebben ze geen mogelijkheid om groenten te verbouwen. Veel kinderen eten dan ook bijna geen sla, wortels of kool. En dat is natuurlijk niet zo gezond. Daarom heeft Wilde Ganzen meegeholpen aan de bouw van groentekassen.
“In de zomer is het leuk om in een tent te wonen, maar als het regent of hard waait is het minder fijn. Gelukkig hebben we wel internet."
“Groenten zijn lekker”
“Veel mensen zijn ziek doordat ze alleen maar rijst, tarwe en melkproducten eten”, vertelt Lena Khazidolda. Zij is zelf opgegroeid in een afgelegen gebied en woont nu in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Ze is vrijwilliger en zet zich in voor kinderen als Tyleck. “Met hulp van mensen uit Nederland hebben we groentekassen gebouwd”, zegt Lena. “Mensen kenden helemaal geen groenten. We hebben ze geleerd hoe ze bijvoorbeeld komkommer en aardappelen kunnen kweken en hoe het gegeten kan worden.”
Het is een groot succes. “Groenten zijn lekker”, zegt Khuatbeck enthousiast. “Als het tijd is om te oogsten helpen we allemaal mee.”
Naast de bouw van groentekassen zijn er ook stallen gebouwd, zodat de koeien van Tyleck, Salauat en Khuatbeck in de koude winter lekker beschut en warm de winter kunnen doorstaan.
Wil je meer weten over projecten in Mongolië? Bezoek dan de site van Steppenomaden Mongolie.