Imke in Oeganda: controle loslaten

Door Imke Straaten

Imke Straaten is Adviseur Projecten bij Wilde Ganzen, in het bijzonder voor de partners in Oeganda. Nadat ze ruim een jaar in Oeganda heeft gewoond werkt Imke nu weer vanuit Amersfoort en deelt hier graag haar opgedane kennis en inzichten over organisatie-ontwikkeling van CBOs and NGOs, waarbij zij het belang van legal compliance benadrukt. Daarnaast kun je bij Imke ook terecht voor het thema Landbouw en Voedselzekerheid.

Meer van Imke Imke Straaten

Namens Wilde Ganzen neemt Adviseur Projecten Imke Straaten deel aan het Young Expert Programmes (YEP). Gedurende één jaar woont en werkt zij vanuit Oeganda en gaat hier in gesprek met onze partnerorganisaties: Hoe betrekken zij de gemeenschap? Wat hebben zij als organisatie nodig om gemeenschappen te mobiliseren? En, hoe kan Wilde Ganzen hen hierin ondersteunen? Via deze blogserie deelt zij haar verhalen, ervaringen en bevindingen uit het veld.

De wereld van goede doelen bestaat uit veel verschillende organisaties. Iedereen werkt op zijn eigen manier aan duurzame armoedebestrijding . Gelukkig wordt er vaak een samenwerkingsverband gevormd met andere organisaties. Soms ook niet.

In dit laatste geval worden subsidieaanvragen nog vaak door westerse organisaties ingediend bij eigen donoren of overheden, volgens hún voorwaarden en formats. Partnerorganisaties hebben gelukkig wel steeds vaker inspraak, maar de uiteindelijke beslissing wordt, nog steeds, óver in plaats van mét hen genomen. Terwijl er lokaal, ook in Oeganda, zoveel kennis, ervaringen en kansen beschikbaar zijn.

In hoeverre zijn wij als westerse organisaties ook bereid om de controle uit handen te geven?

Lokaal eigenaarschap is een hot topic binnen de goede doelen-sector. Men roept: ‘Ze moeten het zelf doen!’  Maar in hoeverre zijn wij als westerse organisaties ook echt bereid om de controle uit handen te geven, te vertrouwen op de kennis van de ander én daadwerkelijk een stap terug te doen? Waarom vinden wij het zo moeilijk om dingen los te laten en in hoeverre durven we onszelf écht overbodig te maken?

Sinds mijn verhuizing naar Kampala realiseer ik mij steeds vaker dat ik als individu ‘het systeem’ niet kan veranderen. En eerlijk is eerlijk, dat is vaak frustrerend. Maar, ik kan wél kritisch nadenken over mijn rol als Adviseur Projecten voor Wilde Ganzen. Wat betekent lokaal eigenaarschap voor mijn dagelijkse werkzaamheden? In hoeverre geef ik de partnerorganisaties de ruimte om tijdens een gesprek met eigen ideeën te komen? En laat ik me meenemen in hún ambities en jaarplannen?

De ultieme oplossing voor duurzame armoedebestrijding bestaat niet. Maar, ongeacht of je als organisatie 65 jaar bestaat, werkzaam bent in de goede doelen-sector of als donateur een bijdrage wilt leveren aan een betere wereld: je kunt wél altijd in de spiegel kijken.

Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?